బౌద్ధ గ్రంథం యొక్క తొలి సేకరణ

బౌద్ధమతంలో,  త్రిపిటక (సంస్కృతంలో "మూడు బుట్టలు"; "టిపిటకా" పాలిలో) అనే పదం బౌద్ధ గ్రంథాల తొలి సేకరణ. ఇది చారిత్రాత్మక బుద్ధుని పదాలు అనే బలమైన వాదనతో కూడిన గ్రంథాలను కలిగి ఉంది.

త్రిపిటక గ్రంథాలు మూడు ప్రధాన విభాగాలుగా నిర్వహించబడ్డాయి - వినయ-పిటకా, సన్యాసులు మరియు సన్యాసినుల కోసం మతపరమైన జీవిత నియమాలను కలిగి ఉంటుంది; సూత్ర-పిటకా, బుద్ధుడు మరియు సీనియర్ శిష్యుల ఉపన్యాసాల సమాహారం; మరియు అభిధర్మ-పిటకా, ఇందులో బౌద్ధ భావనల వివరణలు మరియు విశ్లేషణలు ఉన్నాయి. పాలిలో, ఇవి వినయ-పిటకా , సుత్త-పిటకా మరియు అభిధమ్మ .

త్రిపిటకం యొక్క మూలాలు

బుద్ధుని మరణం తర్వాత (సుమారు 4వ శతాబ్దం BCE) అతని సీనియర్ శిష్యులు సంఘ భవిష్యత్తు గురించి చర్చించడానికి మొదటి బౌద్ధ మండలిలో సమావేశమయ్యారని బౌద్ధ చరిత్రలు చెబుతున్నాయి — సన్యాసులు మరియు సన్యాసినుల సంఘం - మరియు ధర్మం, ఈ సందర్భంలో, బుద్ధుని బోధనలు. ఉపాలి అనే సన్యాసి సన్యాసులు మరియు సన్యాసినులకు బుద్ధుని నియమాలను జ్ఞాపకం నుండి పఠించాడు మరియు బుద్ధుని బంధువు మరియు పరిచారకుడు ఆనందుడు బుద్ధుని ఉపన్యాసాలను పఠించాడు. సభ ఈ పారాయణాలను బుద్ధుని యొక్క ఖచ్చితమైన బోధనలుగా అంగీకరించింది మరియు అవి సూత్ర-పిటక మరియు వినయ అని పిలువబడతాయి.

అభిధర్మం అనేది మూడవ పిటకా , లేదా "బాస్కెట్," మరియు మూడవ బౌద్ధ మండలి సమయంలో జోడించబడిందని చెప్పబడింది, ca. 250 BCE. అయినాసరేఅభిధర్మ సాంప్రదాయకంగా చారిత్రాత్మక బుద్ధునికి ఆపాదించబడింది, ఇది బహుశా అతని మరణం తర్వాత కనీసం ఒక శతాబ్దం తర్వాత తెలియని రచయితచే కంపోజ్ చేయబడింది.

త్రిపిటకం యొక్క వైవిధ్యాలు

మొదట, ఈ గ్రంథాలు కంఠస్థం చేయడం మరియు పఠించడం ద్వారా భద్రపరచబడ్డాయి మరియు బౌద్ధమతం ఆసియాలో వ్యాపించడంతో అనేక భాషలలో వంశపారంపర్యంగా ఉన్నాయి. అయితే, ఈరోజు త్రిపిటకం యొక్క రెండు పూర్తి వెర్షన్లు మాత్రమే ఉన్నాయి.

పాలి కానన్ అని పిలవబడేది పాలీ భాషలో భద్రపరచబడిన పాలీ టిపిటకా. ఈ నియమావళి 1వ శతాబ్దం BCEలో శ్రీలంకలో వ్రాయడానికి కట్టుబడి ఉంది. ఈ రోజు, పాలి కానన్ థెరవాడ బౌద్ధమతానికి స్క్రిప్చరల్ కానన్.

బహుశా అనేక సంస్కృత పఠించే వంశాలు ఉండవచ్చు, అవి ఈనాడు శకలాలుగా మాత్రమే మిగిలి ఉన్నాయి. ఈ రోజు మన వద్ద ఉన్న సంస్కృత త్రిపిటకము చాలావరకు ప్రారంభ చైనీస్ అనువాదాల నుండి కలిపి ఉంది మరియు ఈ కారణంగా, దీనిని చైనీస్ త్రిపిటక అని పిలుస్తారు.

సూత్ర-పిటకా యొక్క సంస్కృత/ చైనీస్ వెర్షన్‌ను ఆగమాలు అని కూడా పిలుస్తారు. వినయ యొక్క రెండు సంస్కృత వెర్షన్లు ఉన్నాయి, వీటిని మూలసర్వస్తివాద వినయ (టిబెటన్ బౌద్ధమతంలో అనుసరించబడింది) మరియు ధర్మగుప్తక వినయ (మహాయాన బౌద్ధమతంలోని ఇతర పాఠశాలల్లో అనుసరించబడింది) అని పిలుస్తారు. ఇవి భద్రపరచబడిన బౌద్ధమతం యొక్క ప్రారంభ పాఠశాలల పేరు పెట్టబడ్డాయి.

ఈ రోజు మన వద్ద ఉన్న అభిధర్మం యొక్క చైనీస్/సంస్కృత సంస్కరణను సర్వస్తివాదం అంటారు.అభిధర్మ, బౌద్ధమతం యొక్క సర్వస్తివాద పాఠశాల తర్వాత దానిని సంరక్షించారు.

టిబెటన్ మరియు మహాయాన బౌద్ధమతం యొక్క గ్రంథాల గురించి మరింత తెలుసుకోవడానికి, చైనీస్ మహాయాన కానన్ మరియు టిబెటన్ కానన్ చూడండి.

ఈ స్క్రిప్చర్స్ ఒరిజినల్ వెర్షన్‌లో నిజమా?

నిజాయితీ సమాధానం, మాకు తెలియదు. పాళీ మరియు చైనీస్ త్రిపిటకాలను పోల్చడం చాలా వైరుధ్యాలను వెల్లడిస్తుంది. కొన్ని సంబంధిత గ్రంథాలు కనీసం ఒకదానికొకటి దగ్గరగా ఉంటాయి, కానీ కొన్ని చాలా భిన్నంగా ఉంటాయి. పాలీ కానన్‌లో మరెక్కడా కనిపించని అనేక సూత్రాలు ఉన్నాయి. మరియు నేటి పాలీ కానన్ వాస్తవానికి రెండు వేల సంవత్సరాల క్రితం వ్రాసిన సంస్కరణకు ఎంత సరిపోతుందో తెలుసుకోవడానికి మాకు మార్గం లేదు, ఇది కాలానికి కోల్పోయింది. బౌద్ధ పండితులు వివిధ గ్రంథాల మూలాలను చర్చించడానికి మంచి సమయాన్ని వెచ్చిస్తారు.

బౌద్ధమతం "బహిర్గతం చేయబడిన" మతం కాదని గుర్తుంచుకోవాలి - అంటే దాని గ్రంధాలు భగవంతుని వెల్లడించిన జ్ఞానంగా భావించబడవు. బౌద్ధులు ప్రతి పదాన్ని అక్షర సత్యంగా అంగీకరిస్తారని ప్రమాణం చేయలేదు. బదులుగా, ఈ ప్రారంభ గ్రంథాలను అర్థం చేసుకోవడానికి మేము మా స్వంత అంతర్దృష్టి మరియు మా ఉపాధ్యాయుల అంతర్దృష్టిపై ఆధారపడతాము.