Inhoudsopgave
Leylijnen worden door veel mensen beschouwd als een reeks metafysische verbindingen die een aantal heilige plaatsen over de hele wereld met elkaar verbinden. In wezen vormen deze lijnen een soort raster of matrix en zijn ze samengesteld uit de natuurlijke energieën van de aarde.
Zie ook: Hoe vind je een heidense groep of wiccan coven?Benjamin Radford van Live Science zegt,
"Je vindt geen leylijnen besproken in aardrijkskunde- of geologieboeken omdat het geen echte, werkelijke, meetbare dingen zijn... wetenschappers kunnen geen bewijs vinden van deze leylijnen - ze kunnen niet worden gedetecteerd door magnetometers of enig ander wetenschappelijk apparaat."Alfred Watkins en de theorie van Leylijnen
Leylijnen werden voor het eerst aan het grote publiek voorgesteld door amateurarcheoloog Alfred Watkins in het begin van de jaren 1920. Watkins was op een dag aan het wandelen in Herefordshire en merkte op dat veel van de lokale voetpaden de omliggende heuveltoppen in een rechte lijn met elkaar verbonden. Nadat hij een kaart had bekeken, zag hij een patroon van uitlijning. Hij stelde dat Groot-Brittannië in de oudheid was doorkruist door eenZijn boek, The Old Straight Track, was een hit in de metafysische gemeenschap van Engeland, hoewel archeologen het afdeed als een hoop poeha.
Zie ook: Wat is universalisme en waarom is het fataal gebrekkig?Watkins' ideeën waren niet echt nieuw. Zo'n vijftig jaar voor Watkins theoretiseerde William Henry Black dat geometrische lijnen monumenten in heel West-Europa met elkaar verbonden. In 1870 sprak Black over "grote geometrische lijnen door het hele land".
Weird Encyclopedia zegt,
"Twee Britse wichelroedelopers, kapitein Robert Boothby en Reginald Smith van het British Museum hebben het verschijnen van leylijnen in verband gebracht met ondergrondse stromen, en magnetische stromingen. Ley-spotter / wichelroedeloper Underwood deed verschillende onderzoeken en beweerde dat kruisingen van 'negatieve' waterlijnen en positieve aquastraten verklaren waarom bepaalde plaatsen als heilig werden gekozen. Hij vond zoveel van deze 'dubbele'lijnen' op heilige plaatsen dat hij ze 'heilige lijnen' noemde."Sites over de hele wereld met elkaar verbinden
Het idee van leylijnen als magische, mystieke uitlijningen is vrij modern. Eén stroming gelooft dat deze lijnen positieve of negatieve energie dragen. Men gelooft ook dat waar twee of meer lijnen samenkomen, je een plaats van grote kracht en energie hebt. Men gelooft dat veel bekende heilige plaatsen, zoals Stonehenge, Glastonbury Tor, Sedona en Machu Picchu op de samenkomst van de lijnen liggen.Sommige mensen geloven dat je een leylijn kunt detecteren met verschillende metafysische middelen, zoals het gebruik van een slinger of wichelroede.
Een van de grootste uitdagingen van de leylijn-theorie is dat er zoveel plaatsen in de wereld zijn die voor iemand als heilig worden beschouwd, dat men het niet echt eens kan worden over welke plaatsen als punten op het leylijn-raster moeten worden opgenomen, zegt Radford,
"Op regionaal en lokaal niveau is het een spel van iedereen: hoe groot is een heuvel en welke putten zijn oud of belangrijk genoeg? Door selectief te kiezen welke datapunten je opneemt of weglaat, kun je elk gewenst patroon vinden."Er zijn een aantal academici die het concept van leylijnen verwerpen, door erop te wijzen dat de geografische ligging de verbinding niet noodzakelijk magisch maakt. De kortste afstand tussen twee punten is immers altijd een rechte lijn, dus zou het logisch zijn dat sommige van deze plaatsen door een recht pad met elkaar verbonden zijn. Aan de andere kant, toen onze voorouders over rivieren navigeerden, rondomHet is ook mogelijk dat door het grote aantal oude vindplaatsen in Groot-Brittannië de "alignementen" gewoon toeval zijn.
Historici, die over het algemeen het metafysische vermijden en zich op de feiten concentreren, zeggen dat veel van deze belangrijke plaatsen werden geplaatst waar ze zijn om puur praktische redenen. Toegang tot bouwmaterialen en transportmogelijkheden, zoals vlak terrein en bewegend water, waren waarschijnlijk een meer waarschijnlijke reden voor hun locaties. Bovendien zijn veel van deze heilige plaatsen natuurlijke kenmerken. Siteszoals Ayers Rock of Sedona zijn niet door de mens gemaakt; ze zijn gewoon waar ze zijn, en de oude bouwers konden niet weten van het bestaan van andere plaatsen om opzettelijk nieuwe monumenten te bouwen op een manier die bestaande natuurlijke plaatsen doorsnijdt.
Cite this Article Format Your Citation Wigington, Patti. "Ley Lines: Magical Energy of the Earth." Learn Religions, 8 sep. 2021, learnreligions.com/ley-lines-magical-energy-of-the-earth-2562644. Wigington, Patti. (2021, september 8). Ley Lines: Magical Energy of the Earth. Retrieved from //www.learnreligions.com/ley-lines-magical-energy-of-the-earth-2562644 Wigington, Patti. "Ley Lines: MagicalEnergy of the Earth." Learn Religions. //www.learnreligions.com/ley-lines-magical-energy-of-the-earth-2562644 (bekeken op 25 mei 2023). copy citation