តារាងមាតិកា
សៀវភៅដំណឹងល្អទាំងបួនកត់ត្រាព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានចិញ្ចឹមមនុស្ស 5,000 នាក់ពីនំបុ័ង និងត្រីពីរបីដុំ។ ការផ្តល់អាហារដោយអព្ភូតហេតុនេះបង្ហាញពីព្រះអម្ចាស់ជាប្រភពនៃជីវិត ឬ "នំបុ័ងជីវិត" សម្រាប់ជនជាតិយូដា និងសាសន៍ដទៃដូចគ្នា។
សំណួរសម្រាប់ការឆ្លុះបញ្ចាំង
ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបានផ្តោតលើបញ្ហាអំពីរបៀបចិញ្ចឹមមនុស្សជាច្រើន ជាជាងផ្តោតលើព្រះ។ ពេលយើងប្រឈមមុខនឹងស្ថានការណ៍ដែលមិនអាចដោះស្រាយបាន តើយើងចាំថា « គ្មានអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចជាមួយព្រះឡើយ » ( លូកា ១:៣៧, NIV ) ? ភីលីព និង អនទ្រេ ហាក់ដូចជាភ្លេចអព្ភូតហេតុទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើពីមុនមក។ នៅពេលអ្នកប្រឈមមុខនឹងវិបត្តិក្នុងជីវិតរបស់អ្នក តើអ្នកនឹកឃើញពីរបៀបដែលព្រះបានជួយអ្នកកាលពីអតីតកាលទេ? ; ម៉ាកុស ៦:៣០-៤៤; លូកា ៩:១០-១៧; និង យ៉ូហាន ៦:១-១៥។
សូមមើលផងដែរ: ពេលវេលានៃការសុគត និងការឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវJesus Feeds 5000 Story Summary
ពេលកំពុងធ្វើកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទទួលដំណឹងដ៏អាក្រក់មួយចំនួន។ យ៉ូហានបាទីស្ទ មិត្ដភក្ដិ ញាតិសន្ដាន និងព្យាការីដែលប្រកាសថាទ្រង់ជាព្រះមែស៊ី ត្រូវបានកាត់ក្បាលដោយស្ដេចហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាស អ្នកគ្រប់គ្រងស្រុកកាលីឡេ និងពែរា។
សិស្សទាំង 12 នាក់របស់ព្រះយេស៊ូទើបតែត្រឡប់ពីដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលទ្រង់បានចាត់ពួកគេឱ្យទៅ។ បន្ទាប់ពីពួកគេប្រាប់គាត់នូវអ្វីទាំងអស់ដែលពួកគេបានធ្វើ ហើយបានបង្រៀន គាត់ក៏នាំពួកគេតាមទូកនៅសមុទ្រកាលីឡេ ទៅកន្លែងដាច់ស្រយាល ដើម្បីសម្រាក និងអធិស្ឋាន។
ហ្វូងមនុស្សយ៉ាងច្រើននៅក្នុងតំបន់បានឮថាព្រះយេស៊ូគង់នៅជិត។ ពួកគេបានរត់ទៅមើលគាត់នាំមិត្ដភក្ដិ និងសាច់ញាតិដែលឈឺ។ ពេលទូកមកដល់ នោះព្រះយេស៊ូទតឃើញមនុស្សប្រុស ស្ត្រី និងកុមារទាំងអស់ ហើយមានព្រះហឫទ័យអាណិតអាសូរ។ លោកបានបង្រៀនពួកគេអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយបានប្រោសអស់អ្នកដែលឈឺ។
ព្រះយេស៊ូក្រឡេកមើលហ្វូងមនុស្សដែលមានបុរសប្រហែល 5.000 នាក់ ដោយមិនរាប់បញ្ចូលស្ត្រី និងកុមារ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរភីលីពជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា៖ «តើយើងនឹងទិញនំបុ័ងនៅឯណា?»។ (យ៉ូហាន ៦:៥, NIV) លោកយេស៊ូដឹងថាលោកនឹងធ្វើអ្វី ប៉ុន្តែលោកបានសុំលោកភីលីពឲ្យល្បងលលោក។ ភីលីពបានឆ្លើយថា សូម្បីតែប្រាក់ខែប្រាំបីខែក៏មិនគ្រប់គ្រាន់ដែរ ដើម្បីឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗសូម្បីតែនំប៉័ងមួយខាំ។
អនទ្រេ ជាប្អូនរបស់ស៊ីម៉ូនពេត្រុស មានជំនឿលើព្រះយេស៊ូវច្រើនជាង។ គាត់បាននាំក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលមាននំបុ័ងបាឡេតូចៗចំនួនប្រាំដុំ និងត្រីតូចពីរក្បាលមក។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី លោក Andrew ឆ្ងល់ថាតើវាអាចជួយយ៉ាងណា។
ព្រះយេស៊ូបញ្ជាឲ្យបណ្ដាជនអង្គុយជាក្រុមហាសិប។ គាត់យកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំ ងើបឡើងទៅលើមេឃ អរព្រះគុណដល់ព្រះជាបិតារបស់លោក ហើយហុចឲ្យពួកសិស្សរបស់លោកចែកចាយ។ គាត់ធ្វើដូចគ្នាជាមួយត្រីទាំងពីរ។
មនុស្សគ្រប់គ្នា - បុរស ស្ត្រី និងកុមារ - ញ៉ាំច្រើនតាមដែលពួកគេចង់បាន! លោកយេស៊ូបានបង្កើននំប៉័ងនិងត្រីដោយអព្ភូតហេតុ ដូច្នេះមានលើសពីគ្រប់គ្រាន់។ បន្ទាប់មក លោកប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកឲ្យប្រមូលរបស់ដែលនៅសល់ ដើម្បីកុំឲ្យខ្ជះខ្ជាយ។ ពួកគេប្រមូលបាន 12 កន្ត្រក។
សូមមើលផងដែរ: ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃព្រះវិហារ Presbyterianហ្វូងមនុស្សមានការងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងដោយអព្ភូតហេតុនេះ រហូតដល់ពួកគេយល់ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាហោរាដែលត្រូវបានសន្យា។ដោយដឹងថាពួកគេចង់បង្ខំលោកឲ្យធ្វើជាស្ដេចរបស់ពួកគេ ព្រះយេស៊ូបានរត់ចេញពីពួកគេ។
ប្រធានបទ និងមេរៀន
អ្នកគង្វាលល្អ ៖ សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺជាប្រធានបទដ៏រឹងមាំនៅក្នុងរឿងនេះ។ លោកយេស៊ូបានយកចិត្តទុកដាក់លើហ្វូងមនុស្សដែល«ដូចជាចៀមដែលគ្មានអ្នកគង្វាល»។ លោកយេស៊ូហត់នឿយ ហើយអ្នកកាន់តាមលោកក៏ដែរ។ ប៉ុន្ដែ សេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់គាត់ចំពោះតម្រូវការរបស់ពួកគេគឺធំជាងការហត់នឿយរបស់គាត់។ ព្រះយេស៊ូជាអ្នកគង្វាលដ៏ល្អពិតរបស់ព្រះ។
ព្រះមេស្ស៊ីដែលបានសន្យា៖ ការផ្តល់អាហារដល់មនុស្ស 5000 នាក់—ការផ្តល់នំប៉័ងដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅទីរហោស្ថាន—គឺនឹកឃើញដល់ការចិញ្ចឹមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដោយអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះជាមួយនឹងនំម៉ាណានៅទីរហោស្ថានក្នុងសម័យលោកម៉ូសេ។ ប្រពៃណីរបស់ជនជាតិយូដាបានមកដើម្បីរំពឹងថាព្រះមេស្ស៊ីនឹងធ្វើអព្ភូតហេតុនៃការផ្តល់នេះម្តងទៀត។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញខ្លួនថាជាអ្នកប្រោសលោះខាងវិញ្ញាណនៃអ៊ីស្រាអែល និងអស់អ្នកដែលនឹងទទួលទ្រង់។
អ្នកផ្ដល់ដ៏សប្បុរស៖ លោកយេស៊ូដោយទទួលស្គាល់សេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សសម្រាប់អាហារ បានកំណត់អំពីការបង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់នូវមេរៀនដ៏សំខាន់មួយ។ ក្នុងគ្រួសារនៃសេចក្តីជំនឿ ព្រះគឺជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ឥតឈប់ឈរ និងបរិបូរណ៍នូវរាល់តម្រូវការរបស់យើង។ មានតែគាត់ទេដែលអាចបំពេញការស្រេកឃ្លានពិតប្រាកដរបស់យើង។
ចំណុចចាប់អារម្មណ៍
- អព្ភូតហេតុនេះនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវចិញ្ចឹម 5000 គឺតែមួយគត់ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អទាំងបួន ដោយគណនីនីមួយៗមានភាពខុសគ្នាបន្តិចបន្តួចនៅក្នុងព័ត៌មានលម្អិតប៉ុណ្ណោះ។ វាជាឧប្បត្តិហេតុដាច់ដោយឡែកពីការផ្តល់អាហារដល់មនុស្ស 4,000។
- មានតែបុរសប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានរាប់បញ្ចូលក្នុងរឿងនេះ។ នៅពេលដែលស្ត្រីនិងកុមារត្រូវបានបន្ថែមហ្វូងមនុស្សប្រហែលជាមានចំនួនពី 10,000 ទៅ 20,000។
- ប្រជាជនបាន "វង្វេង" ដូចជាបុព្វបុរសរបស់ពួកគេដែលបានវង្វេងនៅក្នុងវាលរហោស្ថានក្នុងអំឡុងពេលនិក្ខមនំ នៅពេលដែលព្រះបានប្រទាននំម៉ាណាដើម្បីចិញ្ចឹមពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ជាងម៉ូសេ ពីព្រោះទ្រង់មិនត្រឹមតែផ្ដល់អាហារខាងរូបកាយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាអាហារខាងវិញ្ញាណដែរ ជា«អាហារជីវិត»។ ពួកគេក៏ប្រាប់យើងថា ព្រះមិនត្រឹមតែជាអ្នកផ្តល់ដ៏សប្បុរសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់មានធនធានគ្មានដែនកំណត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រជាជនមិនយល់ថាគាត់ជាស្តេចខាងវិញ្ញាណ ហើយចង់បង្ខំគាត់ឱ្យធ្វើជាមេដឹកនាំយោធាដែលនឹងផ្តួលរំលំពួករ៉ូម។ នេះជាហេតុផលដែលព្រះយេស៊ូវបានរត់ចេញពីពួកគេ។
