De bijbelse praktijk van de babywijding

Een babywijding is een ceremonie waarin gelovige ouders, en soms hele families, zich voor de Heer verbinden om dat kind op te voeden volgens Gods Woord en Gods wegen.

Veel christelijke kerken passen babywijding toe in plaats van kinderdoop (ook bekend als Doop ) als hun voornaamste viering van de geboorte van een kind in de geloofsgemeenschap. Het gebruik van de inwijding verschilt sterk van kerkgenootschap tot kerkgenootschap.

Rooms-katholieken passen bijna universeel de kinderdoop toe, terwijl protestantse kerkgenootschappen vaker babyinwijdingen uitvoeren. Kerken die babyinwijdingen houden geloven dat de doop later in het leven komt als gevolg van de eigen beslissing van het individu om gedoopt te worden. In de baptistenkerk bijvoorbeeld zijn gelovigen meestal tieners of volwassenen voordat ze gedoopt worden.

Zie ook: De legende van John Barleycorn

De praktijk van de babywijding is geworteld in deze passage in Deuteronomium 6:4-7:

Hoor, o Israël: de Heer, onze God, de Heer is één. U zult de Heer, uw God, liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw macht. En deze woorden die ik u vandaag opleg, zullen op uw hart liggen. U zult ze ijverig aan uw kinderen leren en erover spreken wanneer u in uw huis zit, en wanneer u langs de weg loopt, en wanneer u gaat liggen en wanneer u opstaat. (ESV)

Verantwoordelijkheden bij de toewijding van een baby

Christelijke ouders die een kind opdragen, doen ten overstaan van de gemeente een belofte aan de Heer om alles te doen wat in hun vermogen ligt om het kind op een godvruchtige manier op te voeden - in gebed - totdat het zelf een beslissing kan nemen om God te volgen. Net als bij de kinderdoop is het soms de gewoonte om op dit moment peetouders te benoemen om het kind te helpen opvoeden volgens de godvruchtigeprincipes.

Ouders die deze gelofte of verbintenis aangaan, worden opgedragen het kind op te voeden volgens de wegen van God en niet volgens hun eigen wegen. Enkele van de verantwoordelijkheden zijn het onderwijzen en trainen van het kind in Gods Woord, het tonen van praktische voorbeelden van godsvrucht, het tuchtigen van het kind volgens Gods wegen en het ernstig bidden voor het kind.

In de praktijk kan de precieze betekenis van "godvruchtig opvoeden" sterk variëren, afhankelijk van de christelijke denominatie en zelfs van de specifieke gemeente binnen die denominatie. Sommige groepen leggen bijvoorbeeld meer nadruk op discipline en gehoorzaamheid, terwijl anderen naastenliefde en acceptatie als superieure deugden beschouwen. De Bijbel biedt een overvloed aan wijsheid, begeleiding en instructieHoe dan ook, het belang van de babywijding ligt in de belofte van het gezin om hun kind op te voeden op een manier die in overeenstemming is met de geestelijke gemeenschap waartoe zij behoren, wat die ook moge zijn.

De ceremonie

Een formele babywijdingsceremonie kan vele vormen aannemen, afhankelijk van de gebruiken en voorkeuren van het kerkgenootschap en de gemeente. Het kan een korte privé-ceremonie zijn of een onderdeel van een grotere eredienst waarbij de hele gemeente betrokken is.

Gewoonlijk omvat de ceremonie het voorlezen van belangrijke bijbelpassages en een mondelinge uitwisseling waarin de predikant de ouders (en peetouders, indien aanwezig) vraagt of zij instemmen met de opvoeding van het kind volgens een aantal criteria.

Soms wordt de hele gemeente uitgenodigd om ook te reageren, als teken van hun wederzijdse verantwoordelijkheid voor het welzijn van het kind. Er kan een rituele overhandiging zijn van het kind aan de voorganger of dominee, die symboliseert dat het kind wordt aangeboden aan de gemeenschap van de kerk. Dit kan worden gevolgd door een laatste gebed en een soort geschenk dat wordt aangeboden aan het kind en de ouders, evenals eenDe gemeente kan ook een slotlied zingen.

Een voorbeeld van babytoewijding in de Schrift

Hannah, een onvruchtbare vrouw, bad om een kind:

Zie ook: Helende voordelen van zweethutceremonies En zij deed een gelofte, zeggende: "O HEERE, almachtige, als U alleen naar de ellende van uw dienares kijkt en aan mij denkt, en uw dienares niet vergeet maar haar een zoon geeft, dan zal ik hem aan de HEERE geven al de dagen van zijn leven, en geen scheermes zal ooit op zijn hoofd gebruikt worden." (1 Samuël 1:11, NIV)

Toen God Hannah's gebed verhoorde door haar een zoon te schenken, herinnerde zij zich haar gelofte en bood Samuel aan de Heer aan:

"Zo zeker als u leeft, mijn heer, ben ik de vrouw die hier naast u tot de HEER stond te bidden. Ik heb om dit kind gebeden, en de HEER heeft mij gegeven wat ik van hem vroeg. Dus nu geef ik hem aan de HEER. Zijn hele leven lang zal hij aan de HEER worden overgegeven." En hij aanbad daar de HEER. (1 Samuel 1:26-28, NIV) Cite this Article Format Your Citation Fairchild, Mary. "Baby Dedication: A BiblicalPractice." Learn Religions, 2 aug. 2021, learnreligions.com/what-is-baby-dedication-700149. Fairchild, Mary. (2021, 2 augustus). Baby Dedication: A Biblical Practice. Retrieved from //www.learnreligions.com/what-is-baby-dedication-700149 Fairchild, Mary. "Baby Dedication: A Biblical Practice." Learn Religions. //www.learnreligions.com/what-is-baby-dedication-700149 (accessed May 25, 2023). copycitaat