Mictecacihuatl: Godin van de Dood in de Azteekse Religie

In de mythologie van de Azteken, de oude cultuur van centraal Mexico, is Mictecacihuatl letterlijk "dame van de doden". Samen met haar man, Miclantecuhtl, heerste Mictecacihuatl over het land Mictlan, het laagste niveau van de onderwereld waar de doden verblijven.

In de mythologie is de rol van Mictecacihuatl het bewaken van de beenderen van de doden en het regeren over de dodenfeesten. Deze feesten voegden uiteindelijk enkele van hun gebruiken toe aan de moderne Dag van de Doden, die ook sterk beïnvloed is door christelijke Spaanse tradities.

De Legende

In tegenstelling tot de Mayabeschaving had de Azteekse cultuur geen hoogontwikkeld systeem van geschreven taal, maar vertrouwde in plaats daarvan op een systeem van logografische symbolen gecombineerd met fonetische lettergreeptekens die waarschijnlijk in gebruik kwamen tijdens de Spaanse koloniale bezetting. Ons begrip van de mythologie van de Maya's komt voort uit de wetenschappelijke interpretatie van deze symbolen, gecombineerd met rekeningengemaakt in de vroege koloniale tijd. En veel van deze gebruiken zijn eeuwenlang doorgegeven met verrassend weinig veranderingen. Moderne Dag van de Doden vieringen zouden waarschijnlijk redelijk bekend zijn bij de Azteken.

Over Mictecacihuatl's echtgenoot, Miclantecuhtl, doen tamelijk uitgebreide verhalen de ronde, maar over haar in het bijzonder minder. Men gelooft dat zij als kind werd geboren en geofferd, om vervolgens de partner van Miclantecuhtl te worden. Samen hadden deze heersers van de Mictlan macht over alle drie de soorten zielen die in de onderwereld verblijven - zij die een normale dood stierven, een heldendood en een niet-heldendood.

In één versie van de mythe zouden Mictecacihuatl en MIclantecuhtl een rol hebben gespeeld bij het verzamelen van de botten van de doden, zodat deze door andere goden konden worden verzameld en teruggebracht naar het land van de levenden, waar zij zouden worden hersteld om de schepping van nieuwe rassen mogelijk te maken. Het feit dat er vele rassen bestaan, komt doordat de botten werden gedropt en vermengd voordat zij hun weg terug naarhet land van de levenden voor gebruik door de goden van de schepping.

De wereldse goederen die bij de nieuwe doden werden begraven waren bedoeld als offers aan Mictecacihuatl en Miclantecuhtl om hun veiligheid in de onderwereld te garanderen.

Symbolen en iconografie

Mictecacihuatl wordt vaak afgebeeld met een ontvleesd lichaam en met de kaken wijd open, naar verluidt om de sterren in te kunnen slikken en ze overdag onzichtbaar te maken. Azteken beeldden Mictecacihuatl af met een schedelgezicht, een rok gemaakt van slangen en uitgezakte borsten.

Aanbidding

De Azteken geloofden dat Mictecacihuatl hun feesten ter ere van de doden voorzat, en deze feesten werden uiteindelijk met verrassend weinig veranderingen opgenomen in het moderne christendom tijdens de Spaanse bezetting van Meso-Amerika. Tot op de dag van vandaag wordt de Dag van de Doden gevierd door de devoot christelijke Hispanische cultuur van Mexico en Midden-Amerika, en door immigranten naar andere landen.dankt zijn oorsprong aan de oude Azteekse mythologie van Mictecacihuatl en Miclantecuhtl, vrouw en man die het hiernamaals regeren.