Inhoudsopgave
Kruisiging was een oude executiemethode waarbij de handen en voeten van het slachtoffer werden vastgebonden en aan een kruis genageld. Het was een van de pijnlijkste en schandelijkste methoden van de doodstraf die ooit werd uitgevoerd.
Kruisiging Definitie
Het Engelse woord kruisiging (uitgesproken als krü-se-fik-shen ) komt van het Latijnse crucifixio of crucifixus Crucifixie was een vorm van marteling en executie die in de oude wereld werd toegepast. Het hield in dat iemand met touwen of spijkers aan een houten paal of boom werd gebonden.
Jezus Christus werd terechtgesteld door kruisiging. Andere termen voor kruisiging zijn "dood aan een kruis" en "hangen aan een boom".
De Joodse historicus Josephus, die getuige was van levende kruisigingen tijdens Titus' belegering van Jeruzalem, noemde het "de meest ellendige dood". Slachtoffers werden gewoonlijk op verschillende manieren geslagen en gemarteld en vervolgens gedwongen hun eigen kruis naar de kruisigingsplaats te dragen. Vanwege het lange, slepende lijden en de afschuwelijke manier van executie werd het door de Romeinen gezien als de hoogste straf.
Vormen van kruisiging
Het Romeinse kruis was van hout, meestal met een verticale staak en een horizontale dwarsbalk bovenaan. Er bestonden verschillende soorten en vormen kruisen voor verschillende vormen van kruisiging:
- Crux Simplex : enkele, rechtopstaande staak zonder dwarsbalk.
- Crux Commissa : rechtopstaande staak met dwarsbalk, hoofdletter T-vormig kruis.
- Crux Decussata : X-vormige structuur, ook wel Andreaskruis genoemd.
- Crux Immissa : kleine letter, t-vormig kruis waarop de Heer, Jezus Christus werd gekruisigd.
- Ondersteboven kruis : volgens de geschiedenis en de traditie werd de apostel Petrus gekruisigd aan een omgekeerd kruis.
Geschiedenis
Kruisiging werd toegepast door de Feniciërs en Carthagers en later op grote schaal door de Romeinen. Alleen slaven, boeren en de laagste criminelen werden gekruisigd, maar zelden Romeinse burgers.
Zie ook: De 4 soorten liefde in de BijbelUit historische bronnen blijkt dat de praktijk van kruisiging ook in vele andere culturen werd toegepast, waaronder de Assyriërs, de Indiërs, de Scythen, de Tauriërs, de Thraciërs, de Kelten, de Germanen, de Britten en de Numidiërs. De Grieken en Macedoniërs namen de praktijk waarschijnlijk over van de Perzen.
De Grieken bonden het slachtoffer vast aan een platte plank voor marteling en executie. Soms werd het slachtoffer vastgemaakt aan een houten plank om beschaamd en gestraft te worden. Daarna werd hij vrijgelaten of geëxecuteerd.
Kruisiging in de Bijbel
De kruisiging van Jezus is vastgelegd in Mattheüs 27:27-56, Marcus 15:21-38, Lucas 23:26-49, en Johannes 19:16-37.
De christelijke theologie leert dat Jezus Christus werd gekruisigd aan een Romeins kruis als het perfecte verzoeningsoffer voor de zonden van de hele mensheid, waardoor het kruisbeeld een van de centrale thema's en bepalende symbolen van het christendom is.
De Romeinse vorm van kruisiging werd in het Oude Testament niet toegepast door het Joodse volk, omdat zij kruisiging zagen als een van de gruwelijkste, vervloekte vormen van dood (Deuteronomium 21:23). In de nieuwtestamentische bijbelse tijd gebruikten de Romeinen deze martelmethode als een middel om gezag en controle over de bevolking uit te oefenen.
Een ondraaglijke beproeving
De martelingen vóór de kruisiging bestonden meestal uit afranselingen en zweepslagen, maar konden ook verbranding, pijniging, verminking en geweld tegen de familie van het slachtoffer omvatten. Plato, de Griekse filosoof, beschreef deze martelingen als volgt: "[Een man] wordt gegeseld, verminkt, zijn ogen worden uitgebrand, en nadat hem allerlei ernstige verwondingen zijn toegebracht en hij zijn vrouw en kinderen hetzelfde heeft zien ondergaan, is hij oplaatst gespietst of geteerd en levend verbrand."
Meestal werd het slachtoffer dan gedwongen zijn eigen dwarsbalk (patibulum genoemd) naar de plaats van executie te dragen. Daar bevestigden de beulen het slachtoffer en de dwarsbalk aan een boom of houten paal.
Zie ook: Silas in de Bijbel was een stoutmoedige missionaris voor ChristusSoms werd, voordat het slachtoffer aan het kruis werd genageld, een mengsel van azijn, gal en mirre aangeboden om het lijden van het slachtoffer enigszins te verlichten. Houten planken werden gewoonlijk aan de verticale staak bevestigd als voetsteun of zitplaats, zodat het slachtoffer zijn gewicht kon laten rusten en zichzelf kon optillen om adem te halen, waardoor het lijden werd verlengd en de dood tot drie dagen werd uitgesteld. Zonder steun hing het slachtoffervolledig uit met spijkers doorboorde polsen, waardoor de ademhaling en bloedsomloop ernstig worden beperkt.
De ondraaglijke beproeving zou leiden tot uitputting, verstikking, hersendood en hartfalen. Soms werd genade getoond door de benen van het slachtoffer te breken, waardoor de dood snel intrad. Als afschrikmiddel voor misdaad werden kruisigingen uitgevoerd op zeer openbare plaatsen met de strafrechtelijke aanklacht op het kruis boven het hoofd van het slachtoffer. Na de dood werd het lichaam meestal aan het kruis laten hangen.
Bronnen
- Nieuw Bijbel Woordenboek.
- "Kruisiging." Het Lexham Bijbel Woordenboek .
- Baker Encyclopedia of the Bible.
- Het HarperCollins Bijbel Woordenboek.
