Astarte was een godin die werd vereerd in het oostelijke Middellandse Zeegebied, voordat zij door de Grieken werd hernoemd. Varianten van de naam "Astarte" komen voor in de Fenicische, Hebreeuwse, Egyptische en Etruskische talen.
Astarte, een godheid van vruchtbaarheid en seksualiteit, evolueerde uiteindelijk tot de Griekse Aphrodite dankzij haar rol als godin van de seksuele liefde. Interessant is dat zij in haar vroegere vormen ook voorkomt als krijgersgodin, en uiteindelijk werd gevierd als Artemis.
De Torah veroordeelt de verering van "valse" goden, en het Hebreeuwse volk werd af en toe gestraft voor het vereren van Astarte en Baäl. Koning Salomo kwam in de problemen toen hij probeerde de cultus van Astarte in Jeruzalem te introduceren, tot groot ongenoegen van Jahweh. Een paar Bijbelse passages verwijzen naar de verering van een "Koningin van de Hemel", die Astarte kan zijn geweest.
Volgens Encyclopedia Brittanica werd "Ashtaroth, de meervoudsvorm van de naam van de godin in het Hebreeuws, een algemene term voor godinnen en heidendom."
In het boek Jeremia is er een vers dat verwijst naar deze vrouwelijke godheid, en Jahweh's woede over de mensen die haar eren:
" Ziet gij niet wat zij doen in de steden van Juda en in de straten van Jeruzalem? De kinderen sprokkelen hout, en de vaders stoken het vuur aan, en de vrouwen kneden hun deeg, om koeken te maken voor de koningin des hemels, en drankoffers uit te gieten voor andere goden, opdat zij Mij tot toorn verwekken. ." (Jeremia 17-18)Onder sommige fundamentalistische takken van het christendom is er een theorie dat de naam van Astarte de oorsprong vormt van de paasdag - die daarom niet gevierd zou moeten worden omdat hij gehouden wordt ter ere van een valse godheid.
Symbolen van Astarte zijn de duif, de sfinx en de planeet Venus. In haar rol als krijgersgodin, een die dominant en onbevreesd is, wordt ze soms afgebeeld met een stel stierenhoorns. Volgens TourEgypt.com, "In haar Levantijnse thuislanden, is Astarte een godin van het slagveld. Bijvoorbeeld, toen de Peleset (Filistijnen) Saul en zijn drie zonen doodden op de berg Gilboa, deponeerden ze devijandelijke wapens als buit in de tempel van "Ashtoreth".
Johanna H. Stuckey, Universitair Professor Emerita, York University, zegt over Astarte,
"De toewijding aan Astarte werd verlengd door de Feniciërs, afstammelingen van de Kanaänieten, die in het eerste millennium v. Chr. een klein gebied aan de kust van Syrië en Libanon bezetten. Vanuit steden als Byblos, Tyrus en Sidon trokken zij over zee op lange handelsexpedities, en waagden zich ver in het westelijk deel van de Middellandse Zee en bereikten zelfs Cornwall in Engeland. Waar zij ook heen gingen, zevestigden handelsposten en stichtten kolonies, waarvan de bekendste in Noord-Afrika: Carthago, de rivaal van Rome in de derde en tweede eeuw voor Christus. Natuurlijk namen zij hun godheden mee."Stuckey wijst er verder op dat door deze migratie via handelsroutes Astarte in het eerste millennium v. Chr. veel belangrijker werd dan zij in de duizend jaar daarvoor was geweest. Op Cyprus arriveerden de Feniciërs rond v. Chr. en bouwden tempels ter ere van Astarte; hier werd zij voor het eerst geïdentificeerd met de Griekse godin Aphrodite.
Offergaven aan Astarte omvatten gewoonlijk plengoffers van voedsel en drank. Zoals bij veel godheden zijn offers een belangrijk onderdeel van het eren van Astarte in ritueel en gebed. Veel goden en godinnen in het Middellandse Zeegebied en het Midden-Oosten stellen giften van honing en wijn, wierook, brood en vers vlees op prijs.
In 1894 publiceerde de Franse dichter Pierre Louys een bundel erotische poëzie getiteld Liederen van Bilitis waarvan hij beweerde dat ze geschreven waren door een tijdgenoot van de Griekse dichteres Sappho. Het werk was echter helemaal van Louys zelf, en bevatte een prachtig gebed ter ere van Astarte:
Moeder onuitputtelijk en onomkoopbaar,
Zie ook: Definitie van Moskee of Masjid in de IslamSchepsels, geboren als eerste, verwekt door Uzelf en door Uzelf verwekt,
Zie ook: 8 Belangrijke Taoïstische visuele symbolenGa uit van jezelf en zoek vreugde in jezelf, Astarte! Oh!
Voortdurend bevrucht, maagd en voedster van alles wat is,
Kuis en wulps, puur en zwelgend, onuitsprekelijk, nachtelijk, zoet,
Vuurspuwer, schuim van de zee!
Gij die genade verleent in het geheim,
Gij die verenigt,
Gij die liefhebt,
Gij die met woedend verlangen de vele rassen van wilde dieren grijpt...
En koppel de geslachten in het bos.
Oh, onweerstaanbare Astarte!
Hoor mij, neem mij, bezit mij, oh, Maan!
En neem dertien keer per jaar de zoete plengoffer van mijn bloed uit mijn schoot!
In het moderne NeoPaganisme is Astarte opgenomen in een Wiccan gezang dat wordt gebruikt om energie op te wekken, waarbij "Isis, Astarte, Diana, Hecate, Demeter, Kali, Inanna" wordt aangeroepen.
Cite this Article Format Your Citation Wigington, Patti. "Who Is Astarte?" Learn Religions, 8 sep. 2021, learnreligions.com/who-is-astarte-2561500. Wigington, Patti. (2021, 8 september). Who Is Astarte? Retrieved from //www.learnreligions.com/who-is-astarte-2561500 Wigington, Patti. "Who Is Astarte?" Learn Religions. //www.learnreligions.com/who-is-astarte-2561500 (accessed May 25, 2023). copycitaat