Wat betekent idealisme filosofisch gezien?

Idealisme is belangrijk voor het filosofisch discours omdat de aanhangers ervan beweren dat de werkelijkheid feitelijk afhankelijk is van de geest en niet iets is dat onafhankelijk van de geest bestaat. Of, anders gezegd, dat de ideeën en gedachten van de geest de essentie of de fundamentele aard van de hele werkelijkheid vormen.

Extreme versies van idealisme ontkennen dat er überhaupt een wereld bestaat buiten onze geest. Kleinere versies van idealisme beweren dat ons begrip van de werkelijkheid in de eerste plaats de werking van onze geest weerspiegelt - dat de eigenschappen van objecten geen status hebben onafhankelijk van de geest die ze waarneemt. Theïstische vormen van idealisme beperken de werkelijkheid tot de geest van God.

In elk geval kunnen we niet echt iets met zekerheid weten over welke externe wereld dan ook; alles wat we kunnen weten zijn de mentale constructies die door onze geest zijn gecreëerd, en die we vervolgens kunnen toeschrijven aan een externe wereld.

De betekenis van de geest

Over de precieze aard en identiteit van de geest waarvan de werkelijkheid afhankelijk is, zijn idealisten van verschillende pluimage al eeuwenlang verdeeld. Sommigen beweren dat er een objectieve geest is die buiten de natuur bestaat. Anderen beweren dat de geest gewoon de gemeenschappelijke kracht van de rede of rationaliteit is. Weer anderen beweren dat het de collectieve geestelijke vermogens van de samenleving zijn, terwijl weer anderen zich richten op de geest van individuele personen.menselijke wezens.

Platonisch Idealisme

Volgens Plato bestaat er een volmaakt rijk van wat hij Vorm en Ideeën noemt, en bevat onze wereld slechts schaduwen van dat rijk. Dit wordt vaak "Platonisch Realisme" genoemd, omdat Plato aan deze Vormen een bestaan lijkt te hebben toegekend dat onafhankelijk is van enige geest. Sommigen hebben echter betoogd dat Plato niettemin ook een standpunt innam dat vergelijkbaar is met het Transcendentaal Idealisme van Immanuel Kant.

Epistemologisch Idealisme

Volgens René Descartes is het enige dat we kunnen weten datgene wat zich in onze geest afspeelt - niets van een externe wereld kan rechtstreeks worden geraadpleegd of gekend. De enige echte kennis die we kunnen hebben is dus die van ons eigen bestaan, een standpunt dat wordt samengevat in zijn beroemde uitspraak "Ik denk, dus ik ben." Hij geloofde dat dit het enige aspect van kennis was waaraan niet kon worden getwijfeld ofondervraagd.

Subjectief Idealisme

Volgens het Subjectief Idealisme kunnen alleen ideeën gekend worden of enige realiteit hebben (dit wordt ook wel solipsisme of dogmatisch Idealisme genoemd). Beweringen over iets buiten iemands geest hebben dus geen enkele rechtvaardiging. Bisschop George Berkeley was de belangrijkste voorstander van dit standpunt, en hij stelde dat zogenaamde "objecten" alleen bestaan voor zover wij ze waarnemen. Ze zijn niet opgebouwd uitonafhankelijk bestaande materie. De werkelijkheid leek alleen te blijven bestaan omdat mensen dat dachten, of door de voortdurende wil en geest van God.

Objectief Idealisme

Volgens deze theorie is de hele werkelijkheid gebaseerd op de perceptie van een enkele Geest - meestal, maar niet altijd, geïdentificeerd met God - die zijn perceptie vervolgens doorgeeft aan de geesten van alle anderen. Er is geen tijd, ruimte of andere werkelijkheid buiten de perceptie van deze ene Geest; zelfs wij mensen zijn er niet echt van gescheiden. We zijn meer verwant aan cellen die deel uitmaken van een groter geheel.Objectief Idealisme begon met Friedrich Schelling, maar vond aanhangers in G.W.F. Hegel, Josiah Royce en C.S. Peirce.

Transcendentaal Idealisme

Volgens het Transcendentaal Idealisme, ontwikkeld door Kant, vindt alle kennis zijn oorsprong in waargenomen verschijnselen, die door categorieën zijn georganiseerd. Dit wordt ook wel Kritisch Idealisme genoemd, en het ontkent niet dat er externe objecten of een externe werkelijkheid bestaat, het ontkent alleen dat we toegang hebben tot de ware, essentiële aard van de werkelijkheid of objecten. Alles wat we hebben is onze waarneming ervan.

Absoluut Idealisme

Net als het objectief idealisme stelt het absoluut idealisme dat alle objecten worden geïdentificeerd met een idee, en dat de ideale kennis zelf het systeem van ideeën is. Het is eveneens monistisch, en de aanhangers ervan beweren dat er slechts één geest is waarin de werkelijkheid wordt geschapen.

Belangrijke boeken over idealisme

De wereld en het individu, door Josiah Royce

Principes van Menselijke Kennis, door George Berkeley

Fenomenologie van de Geest, door G.W.F. Hegel

Kritiek van de zuivere rede, door Immanuel Kant

Belangrijke filosofen van het idealisme

Plato

Gottfried Wilhelm Leibniz

Georg Wilhelm Friedrich Hegel

Immanuel Kant

George Berkeley

Josiah Royce