Galaten 4: Bijbelsamenvatting

We hebben gezien dat het boek Galaten een van Paulus' meest intense brieven aan de vroege kerk was - waarschijnlijk deels omdat het het eerste was dat hij schreef. Maar als we hoofdstuk 4 binnengaan, zien we dat de zorg en bezorgdheid van de apostel voor de gelovigen in Galatië doorbreekt.

Laten we erin duiken. En zoals altijd is het een goed idee om het hoofdstuk te lezen voordat je verder gaat.

Overzicht

Het eerste deel van dit hoofdstuk besluit met Paulus' logische en theologische argumenten tegen de Judaïsanten - degenen die de Galaten ten onrechte hadden geleerd hun redding te zoeken door gehoorzaamheid aan de wet, in plaats van door Christus. Een van de belangrijkste argumenten van de Judaïsanten was dat Joodse gelovigen een superieure band met God hadden. Het Joodse volk had God eeuwenlang gevolgd, zijbeweerden; daarom waren zij de enigen die gekwalificeerd waren om de beste methoden voor het volgen van God in hun tijd te bepalen.

Paulus weerlegde dit argument door erop te wijzen dat de Galaten waren opgenomen in Gods gezin. Zowel Joden als niet-Joden waren slaven van de zonde voordat de dood en opstanding van Jezus de deur opende voor hun opname in Gods gezin. Daarom waren noch Joden noch niet-Joden superieur aan de ander na het ontvangen van verlossing door Christus. Beiden hadden een gelijke status gekregen als kinderen van God.(vers 1-7).

Het middengedeelte van hoofdstuk 4 is waar Paulus zijn toon verzacht. Hij wijst terug op zijn vroegere relatie met de gelovigen in Galatië - een tijd waarin zij hem lichamelijk hadden verzorgd, terwijl hij hun geestelijke waarheden onderwees. (De meeste geleerden geloven dat Paulus het moeilijk had om te zien tijdens zijn tijd met de Galaten; zie vs. 15).

Paulus uitte zijn diepe genegenheid en zorg voor de Galaten. Ook wees hij de judaïsanten nogmaals af omdat zij probeerden de geestelijke rijpheid van de Galaten te doen ontsporen, alleen maar om hun eigen agenda tegen hem en zijn werk te bevorderen.

Aan het eind van hoofdstuk 4 gebruikt Paulus nog een illustratie uit het Oude Testament om opnieuw te laten zien dat we door geloof met God verbonden zijn, niet door gehoorzaamheid aan de wet of onze eigen goede werken. Paulus vergeleek met name de levens van twee vrouwen - Sara en Hagar uit Genesis - om een punt te maken:

Paulus vergeleek Sarah en Hagar niet als individuen, maar liet zien dat Gods ware kinderen niet altijd vrij waren in hun verbondsrelatie met God. Hun vrijheid was het resultaat van Gods belofte en trouw - God beloofde Abraham en Sara dat zij een zoon zouden krijgen en dat alle volken op aarde door hem gezegend zouden worden (zie Genesis 12:3). Derelatie was volledig afhankelijk van de keuze van God voor zijn volk door genade.

Zij die proberen verlossing te definiëren door de wet te houden, maken zichzelf tot slaven van de wet, net zoals Hagar een slaaf was. En omdat Hagar een slaaf was, maakte zij geen deel uit van de belofte aan Abraham.

Sleutelverzen

Paulus was zeer bezorgd dat de Galaten niet zouden worden meegetrokken in een valse vorm van christendom die hen geestelijk zou beschadigen. Hij vergeleek zijn angst, verwachting en verlangen om de Galaten te helpen met een vrouw die op het punt staat te bevallen.

Belangrijkste thema's

Net als in de voorgaande hoofdstukken is het primaire thema van Galaten 4 het contrast tussen Paulus' oorspronkelijke verkondiging van redding door geloof en de nieuwe, valse verklaringen van de judaïsanten dat christenen zich ook aan de oudtestamentische wet moeten houden om gered te worden. Paulus gaat in het hele hoofdstuk in een aantal verschillende richtingen, zoals hierboven opgesomd; die vergelijking is echter zijn voornaamstethema.

Een secundair thema (verbonden met het primaire thema) is de dynamiek tussen Joodse christenen en niet-Joodse christenen. Paulus maakt in dit hoofdstuk duidelijk dat etniciteit geen rol speelt in onze relatie met God. Hij heeft Joden en niet-Joden op gelijke voet in zijn gezin opgenomen.

Ten slotte wordt in Galaten 4 de oprechte zorg van Paulus voor het welzijn van de Galaten uiteengezet. Hij had tijdens zijn eerdere zendingsreis onder hen geleefd, en hij had een diep verlangen dat zij een juiste kijk op het evangelie zouden behouden, zodat zij niet op een dwaalspoor zouden worden gebracht.