Historia da frase Wiccan "So Mote it Be"

"So Mote it Be" úsase ao final de moitos feitizos e oracións wiccanos e pagáns. É unha frase arcaica que usan moitas persoas da comunidade pagá, aínda que a súa orixe pode non ser pagá en absoluto.

Significado da frase

Segundo o dicionario de Webster, a palabra mote era orixinalmente un verbo saxón que significaba "debe". Aparece de novo na poesía de Geoffrey Chaucer, quen utilizou a liña The wordes mote be cousin to the deed no seu prólogo dos Contos de Canterbury .

Nas tradicións wiccanas modernas, a frase adoita aparecer como unha forma de rematar un ritual ou un traballo máxico. É basicamente unha forma de dicir "Amén" ou "así será".

"So Mote It Be" na tradición masónica

O ocultista Aleister Crowley usou "tan Mote It Be" nalgúns dos seus escritos, e afirmou que era unha frase antiga e máxica, pero é moi probable que o tomara prestado dos masóns. Na masonería, "así sexa" é o equivalente a "Amén" ou "como Deus quere que sexa". Tamén se cría que Gerald Gardner, fundador da Wicca moderna, tiña conexións masónicas, aínda que hai algunha dúbida sobre se era ou non un Mestre Masón como afirmaba ser. Independentemente, non é de estrañar que a frase apareza na práctica pagana contemporánea, tendo en conta a influencia que tiveron os masóns tanto en Gardner como en Crowley.

É posible que a frase "así sexa" apareceu por primeira vez nun poemachamado Halliwell Manuscript of Regius Poem, descrito como un dos "Vellos Cargos" da tradición masónica. Non está claro quen escribiu o poema; pasou por varias persoas ata atopar o seu camiño cara á Biblioteca Real e, finalmente, ao Museo Británico en 1757.

O poema, escrito arredor de 1390, inclúe 64 páxinas escritas en coplas rimadas en inglés medio (" Fyftene artyculus þey þer sowȝton e fyftene poyntys þer þey wroȝton," traducido como "Quince artigos alí buscaron e quince puntos alí forxados"). Conta a historia dos inicios da Masonería (supostamente no antigo Exipto) e afirma que o "oficio da albanelería" chegou a Inglaterra durante a época do rei Athelstan durante o 900. Athelstan, explica o poema, desenvolveu quince artigos e quince puntos de comportamento moral para todos os masóns.

Segundo a Gran Loxia Masónica da Columbia Británica, o manuscrito de Halliwell é o "rexistro xenuíno máis antigo do oficio da masonería que se coñece". O poema, porén, remite a un manuscrito aínda máis antigo (descoñecido).

As liñas finais do manuscrito (traducidas do inglés medio) dicían o seguinte:

Cristo entón da súa gran gracia,

Sálvavos a ambos os dous. enxeño e espazo,

Pois este libro para coñecer e ler,

O ceo para o teu mede. (recompensa)

Amén! Amén! que así sexa!

Entón dicimos todos por caridade.