'n Inleiding tot eenvoudige taoïstiese poësie

Ten spyte van die feit dat die eerste vers van Laozi se Daode Jing sê dat "die naam wat gepraat kan word nie die ewige naam is nie," was poësie nog altyd 'n belangrike aspek van Taoïstiese praktyk. In Taoïstiese gedigte vind ons uitdrukkings van die onuitspreeklike, lofprysinge van die skoonheid van die natuurlike wêreld, en speelse paradoksale verwysings na die geheimsinnige Tao. Die bloei van Taoïstiese poësie het in die Tang-dinastie plaasgevind, met Li Po (Li Bai) en Tu Fu (Du Fu) as die mees gewaardeerde verteenwoordigers daarvan.

'n Uitstekende aanlynbron vir 'n steekproef van Taoïstiese poësie, saam met inspirerende kommentare, is Ivan Granger se Poetry-Chaikhana, waaruit die volgende twee biografieë en ooreenstemmende gedigte herdruk is. Die eerste digter wat hieronder bekendgestel word, is Lu Dongbin (Lu Tong Pin) – een van die Agt Onsterflikes, en die vader van Inner Alchemy. Die tweede is die minder bekende Yuan Mei.

Lu Tung Pin (755-805)

Lu Tung Pin (Lu Dong Bin, soms na verwys as onsterflike Lu) was een van die agt onsterflikes van Taoïstiese volksverhale. Dit is moeilik om legendariese verhale wat rondom hom opgehoop het te skei van moontlike historiese feit, en of die gedigte wat aan hom toegeskryf word deur die historiese persoon geskryf is of later aan hom toegeskryf is.

Lu Tung Pin is na bewering in 755 in die Shansi-provinsie van China gebore. Soos Lu grootgeword het, het hy opgelei om 'n skolier by die Imperial te weeshof, maar hy het eers laat in sy lewe die vereiste eksamen geslaag.

Hy het sy onderwyser Chung-Li Chuan ontmoet in 'n mark waar die Taoïstiese meester besig was om 'n gedig teen die muur te krap. Beïndruk deur die gedig, het Lu Tung Pin die ou man na sy huis genooi waar hulle 'n bietjie gierst gekook het. Terwyl die gier gekook het, het Lu ingesluimer en gedroom dat hy die hofeksamen geslaag het, 'n groot gesin gehad het en uiteindelik tot 'n prominente rang by die hof gestyg het -- net om dit alles in 'n politieke val te verloor. Toe hy wakker word, het Chung-Li Chuan gesê:

Die droom het jou na die hoofstad gebring."

Lu Tung Pin was verstom dat die ou man sy droom geken het. Chung-Li Chuan het geantwoord dat hy die aard van die lewe verstaan ​​het, ons staan ​​op en ons val, en dit vervaag alles in 'n oomblik, soos 'n droom.

Lu het gevra om die ou man se student te word, maar Chung-Li Chuan het gesê dat Lu baie jare het om te gaan voordat hy gereed was om die Weg te studeer. Vasbeslote het Lu alles laat vaar en 'n eenvoudige lewe gelei om homself voor te berei om die Groot Tao te bestudeer. Baie verhale word vertel van hoe Chung-Li Chuan Lu Tung Pin getoets het totdat Lu alle wêreldse begeertes laat vaar het en gereed was vir onderrig.

Hy het die kuns van swaardmanskap, uiterlike en innerlike alchemie geleer en die onsterflikheid van verligting bereik.

Lu Tung Pin het deernis beskou as die noodsaaklike element om die Tao te verwesenlik. Hyword baie vereer as 'n geneesheer wat die armes gedien het.

Gedigte deur Lu Tung Pin

Mense mag sit tot die kussing deurgedra is

Mense mag sit tot die kussing deurgedra is,

Maar weet nooit die ware Waarheid nie:

Laat ek vertel van die uiteindelike Tao:

Dit is hier, in ons vasgelê.

Wat is Tao?

Wat is Tao?

Dit is net dit.

Dit kan nie in spraak weergegee word nie.

As jy op 'n verduideliking aandring,

Dit beteken presies dit.

Yuan Mei (1716-1798)

Yuan Mei is tydens die Qing-dinastie in Hangchow, Chekiang gebore. As seun was hy 'n talentvolle student wat sy basiese graad op elfjarige ouderdom verwerf het. Hy het op 23 die hoogste akademiese graad ontvang en toe na gevorderde studies gegaan. Maar Yuan Mei het misluk in sy studies van die Manchu-taal, wat sy toekomstige regeringsloopbaan beperk het.

Soos baie van die groot Chinese digters, het Yuan Mei baie talente uitgestal, en gewerk as 'n staatsamptenaar, onderwyser, skrywer en skilder.

Hy het uiteindelik die openbare amp verlaat en saam met sy gesin afgetree na 'n privaat landgoed genaamd "Die Tuin van Tevredenheid." Benewens onderrig, het hy 'n ruim bestaan ​​gemaak deur begrafnisinskripsies. Hy het onder meer ook plaaslike spookstories versamel en gepubliseer. En hy was 'n voorstander van vroue-opvoeding.

Hy het heelwat gereis en gou die reputasie asdie vooraanstaande digter van sy tyd. Sy poësie is diep betrokke by Chan (Zen) en Taoïstiese temas van teenwoordigheid, meditasie en die natuurlike wêreld. Soos die biograaf Arthur Whaley opmerk, het Yuan Mei se poësie "selfs op sy ligste altyd 'n ondertoon van diep gevoel gehad en kan op sy hartseerste enige oomblik 'n skielike vonk van pret laat opvlam."

Gedigte deur Yuan Mei

Klim die berg

Ek het wierook gebrand, die aarde gevee en gewag

vir 'n gedig om te kom...

Toe lag ek, en klim die berg,

leun op my staf.

Hoe sou ek graag 'n meester wou wees

van die blou lug se kuns:

kyk hoeveel takkies sneeuwit wolk

hy het vandag sover ingeborsel.

Net klaar

'n Maand alleen agter geslote deure

vergete boeke, onthou, weer duidelik.

Gedigte kom, soos water na die swembad

Welling,

op en uit,

van perfekte stilte.