Inngangur að einföldum taóískum ljóðum

Þrátt fyrir þá staðreynd að fyrsta versið í Daode Jing eftir Laozi segir að "nafnið sem hægt er að tala er ekki hið eilífa nafn," hefur ljóðlist alltaf verið mikilvægur þáttur í iðkun taóista. Í taóískum ljóðum finnum við tjáningu hins ósegjanlega, lofsöng um fegurð náttúrunnar og fjörugar þversagnarkenndar tilvísanir í hið dularfulla Tao. Blómstrandi taóískra ljóða átti sér stað í Tang-ættinni, með Li Po (Li Bai) og Tu Fu (Du Fu) sem virtustu fulltrúar þess.

Frábært veffang fyrir sýnishorn af taóískum ljóðum, ásamt hvetjandi athugasemdum, er Poetry-Chaikhana eftir Ivan Granger, en þaðan hafa eftirfarandi tvær ævisögur og samsvarandi ljóð verið endurprentuð. Fyrsta skáldið sem kynnt er hér að neðan er Lu Dongbin (Lu Tong Pin) – einn af hinum átta ódauðlegu og faðir innri gullgerðarlistar. Annað er hið minna þekkta Yuan Mei.

Lu Tung Pin (755-805)

Lu Tung Pin (Lu Dong Bin, stundum nefndur ódauðlegur Lu) var einn af átta ódauðlegum þjóðsögum taóista. Erfitt er að aðgreina þjóðsagnasögur sem safnast hafa í kringum hann frá hugsanlegum sögulegum staðreyndum, eða hvort ljóðin sem eignuð eru honum hafi verið ort af sögupersónunni eða eignuð honum síðar.

Lu Tung Pin er sagður hafa fæðst árið 755 í Shansi héraði í Kína. Þegar Lu ólst upp, lærði hann til að verða fræðimaður við Imperialdómi, en hann stóðst ekki tilskilið próf fyrr en seint á ævinni.

Hann hitti kennarann ​​sinn Chung-Li Chuan á markaði þar sem taóistameistarinn var að krota ljóð á vegginn. Lu Tung Pin var hrifinn af ljóðinu og bauð gamla manninum heim til sín þar sem þeir elduðu hirsi. Þegar hirsið var að elda blundaði Lu og dreymdi að hann hefði staðist dómsprófið, ætti stóra fjölskyldu og að lokum hækkaði hann í áberandi stöðu við réttinn - aðeins til að missa allt í pólitísku falli. Þegar hann vaknaði sagði Chung-Li Chuan:

Draumurinn hefur fært þig til höfuðborgarinnar."

Lu Tung Pin var agndofa yfir því að gamli maðurinn hefði þekkt draum sinn. Chung-Li Chuan svaraði því til að hann hefði skilið eðli lífsins, við rísum og föllum og það dofnar allt á augnabliki, eins og draumur.

Lu bað um að verða nemandi gamla mannsins, en Chung-Li Chuan sagði að Lu ætti mörg ár eftir áður en hann væri tilbúinn að læra leiðina. Lu var ákveðinn og yfirgaf allt og lifði einföldu lífi til að búa sig undir að rannsaka hið mikla Tao. Margar sögur eru sagðar af því hvernig Chung-Li Chuan prófaði Lu Tung Pin þar til Lu hafði yfirgefið allar veraldlegar langanir og var tilbúinn til kennslu.

Hann lærði listir sverðs, ytri og innri gullgerðarlist og öðlaðist ódauðleika uppljómunar.

Lu Tung Pin taldi samúð vera nauðsynlegan þátt í að átta sig á Tao. Hanner mjög virtur sem læknir sem þjónaði fátækum.

Ljóð eftir Lu Tung Pin

Fólk má sitja þar til púðinn er slitinn í gegn

Fólk má sitja þar til púðinn er slitinn,

En aldrei alveg vitað um raunverulegan sannleika:

Leyfðu mér að segja frá hinu fullkomna Tao:

Það er hér, bundið innra með okkur.

Hvað er Tao?

Hvað er Tao?

Það er bara þetta.

Það er ekki hægt að útfæra það í tal.

Ef þú krefst skýringar,

Þetta þýðir nákvæmlega þetta.

Yuan Mei (1716-1798)

Yuan Mei fæddist í Hangchow, Chekiang á tímum Qing ættarinnar. Sem drengur var hann hæfileikaríkur nemandi sem lauk grunnprófi ellefu ára gamall. Hann hlaut hæstu akademísku gráðuna 23 ára og fór síðan í framhaldsnám. En Yuan Mei mistókst í námi sínu í Manchu tungumálinu, sem takmarkaði framtíðarferil hans í ríkisstjórninni.

Eins og mörg af kínversku skáldunum sýndi Yuan Mei marga hæfileika, starfaði sem embættismaður, kennari, rithöfundur og málari.

Hann hætti að lokum opinberu starfi og fór á eftirlaun með fjölskyldu sinni í einkaeign sem heitir "Garður ánægjunnar." Auk kennslunnar vann hann ríkulega við að skrifa útfararáletranir. Hann safnaði meðal annars einnig draugasögum á staðnum og gaf út. Og hann var talsmaður menntunar kvenna.

Hann ferðaðist töluvert og öðlaðist fljótlega orðstír semæðsta skáld síns tíma. Ljóð hans eru djúpt tengd Chan (zen) og taóísk þemu um nærveru, hugleiðslu og náttúruheiminn. Eins og ævisöguritarinn Arthur Whaley bendir á, var ljóð Yuan Mei „jafnvel þegar það er léttasta alltaf með djúpa tilfinningu undirtóna og þegar það er sorglegt getur það hvenær sem er kveikt skyndilegan neista af skemmtun.

Ljóð eftir Yuan Mei

Climbing the Mountain

Ég brenndi reykelsi, sópaði jörðina og beið

eftir ljóði að koma...

Svo hló ég, og klifraði upp fjallið,

hallaði mig á stafinn minn.

Hvers vegna myndi ég elska að vera meistari

af list bláa himinsins:

sjáðu hversu marga kvista af mjallhvítu skýi

hann hefur borist inn hingað til í dag.

Just Done

Mánuður einn á bak við luktar dyr

gleymdar bækur, munaðar, skýrar aftur.

Ljóð koma, eins og vatn í sundlaugina

Welling,

upp og út,

úr fullkominni þögn.