การเปลี่ยนแปลงอันดับต้น ๆ ระหว่างมวลละตินและโนวัสออร์โด

พิธีมิสซาของสมเด็จพระสันตะปาปาปอลที่ 6 มีขึ้นในปี 1969 หลังจากสภาวาติกันครั้งที่สอง โดยทั่วไปเรียกว่า โนวัส ออร์โด เป็นพิธีมิสซาที่ชาวคาทอลิกส่วนใหญ่คุ้นเคยในปัจจุบัน แต่ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ความสนใจในพิธีมิสซาแบบละตินดั้งเดิมซึ่งมีการเฉลิมฉลองในรูปแบบเดิมตลอด 1,400 ปีที่ผ่านมาไม่เคยสูงขึ้นเลย ส่วนใหญ่เป็นเพราะสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16 ออก motu proprio Summorum Pontificum ในเดือนกรกฎาคม 7 ก.ย. 2550 การฟื้นฟูพิธีมิสซาละตินแบบดั้งเดิมเป็นหนึ่งในสองรูปแบบที่ได้รับการอนุมัติของพิธีมิสซา

มีความแตกต่างเล็กน้อยมากมายระหว่างพิธีมิสซาทั้งสอง แต่อะไรคือความแตกต่างที่ชัดเจนที่สุด

ทิศทางของการเฉลิมฉลอง

ตามธรรมเนียมแล้ว พิธีสวดของคริสเตียนทั้งหมดจะมีการเฉลิมฉลอง ad orientem นั่นคือ หันหน้าไปทางทิศตะวันออก ซึ่งมาจากทิศทางของพระคริสต์ พระคัมภีร์บอกเรา , จะกลับมา. นั่นหมายความว่าทั้งพระสงฆ์และสาธุชนหันหน้าไปทางเดียวกัน

Novus Ordo อนุญาตให้มีการเฉลิมฉลองพิธีมิสซา กับประชากร ด้วยเหตุผลทางอภิบาล ด้วยเหตุผลด้านอภิบาล นั่นคือการเผชิญหน้ากับประชาชน ในขณะที่ ad orientem ยังคงเป็นบรรทัดฐาน นั่นคือ พิธีมิสซาควรจะมีการเฉลิมฉลองตามปกติ กับประชาชนทั่วไป ได้กลายเป็นหลักปฏิบัติมาตรฐานใน Novus Ordo . มีการเฉลิมฉลองพิธีมิสซาแบบละตินดั้งเดิม ad orientem

ตำแหน่งของแท่นบูชา

เนื่องจากในภาษาละตินดั้งเดิมพิธีมิสซาศาสนิกชนและพระสงฆ์หันหน้าไปทางเดียวกัน แท่นบูชาตามธรรมเนียมนิยมจะติดกับผนังด้านทิศตะวันออก (ด้านหลัง) ของโบสถ์ ยกขึ้นจากพื้นสามขั้นเรียกว่า "แท่นบูชาสูง"

สำหรับการเฉลิมฉลอง กับประชาชนทั่วไป ใน โนวัส ออร์โด จำเป็นต้องมีแท่นบูชาที่สองตรงกลางวิหาร "แท่นบูชาเตี้ย" นี้มักจะวางในแนวนอนมากกว่าแท่นบูชาสูงแบบดั้งเดิม ซึ่งโดยปกติจะไม่ลึกมาก แต่มักจะค่อนข้างสูง

ภาษาของพิธีมิสซา

โนวัส ออร์โด มักมีการเฉลิมฉลองเป็นภาษาท้องถิ่น นั่นคือ ภาษากลางของประเทศที่มีการเฉลิมฉลอง (หรือภาษากลางของผู้เข้าร่วมพิธีมิสซาโดยเฉพาะ) มิสซาละตินดั้งเดิมตามชื่อที่ระบุ มีการเฉลิมฉลองเป็นภาษาละติน

อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนที่ตระหนักว่าภาษาเชิงบรรทัดฐานของ Novus Ordo เป็นภาษาละตินเช่นกัน ในขณะที่สมเด็จพระสันตะปาปาปอลที่ 6 ทรงจัดเตรียมพิธีมิสซาในภาษาท้องถิ่นด้วยเหตุผลด้านอภิบาล การมิสซาของพระองค์สันนิษฐานว่าพิธีมิสซาจะยังคงเฉลิมฉลองด้วยภาษาละติน และสมเด็จพระสันตะปาปากิตติคุณเบเนดิกต์ที่ 16 ทรงเรียกร้องให้นำภาษาละตินกลับมาใช้ใน โนวัส ออร์โด .

บทบาทของฆราวาส

ในพิธีมิสซาภาษาละตินดั้งเดิม การอ่านพระคัมภีร์และการแจกศีลมหาสนิทสงวนไว้เฉพาะนักบวชเท่านั้น กฎเดียวกันนี้เป็นบรรทัดฐานสำหรับ Novus Ordo แต่อีกครั้งข้อยกเว้นที่ทำขึ้นด้วยเหตุผลด้านอภิบาลได้กลายเป็นแนวทางปฏิบัติทั่วไป

ดังนั้น ในการเฉลิมฉลอง Novus Ordo ฆราวาสจึงมีบทบาทมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะผู้บรรยาย (ผู้อ่าน) และรัฐมนตรีวิสามัญของศีลมหาสนิท (ผู้แจกจ่ายศีลมหาสนิท) .

ประเภทของผู้เสิร์ฟบนแท่นบูชา

ตามธรรมเนียมแล้ว ผู้ชายเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้รับใช้ที่แท่นบูชา (ยังคงเป็นเช่นนั้นในพิธีกรรมทางตะวันออกของศาสนจักร ทั้งคาทอลิกและออร์โธดอกซ์) บริการที่แท่นบูชาเชื่อมโยงกับแนวคิดเรื่องฐานะปุโรหิต ซึ่งโดยธรรมชาติแล้วเป็นเพศชาย เด็กแท่นบูชาแต่ละคนถือเป็นนักบวชที่มีศักยภาพ

พิธีมิสซาละตินแบบดั้งเดิมรักษาความเข้าใจนี้ไว้ แต่สมเด็จพระสันตะปาปาจอห์น ปอลที่ 2 ด้วยเหตุผลด้านอภิบาล อนุญาตให้ใช้แท่นบูชาสตรีในงานเฉลิมฉลองของ โนวัส ออร์โด อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจขั้นสุดท้ายตกเป็นของอธิการ แม้ว่าส่วนใหญ่เลือกที่จะอนุญาตให้ผู้หญิงเข้าพิธีบูชา

ลักษณะของการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน

ทั้งพิธีมิสซาละตินแบบดั้งเดิมและ โนวัส ออร์โด เน้นการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน แต่ในรูปแบบที่แตกต่างกัน ใน โนวัส ออร์โด การเน้นย้ำอยู่ที่การชุมนุมที่ดำเนินการตอบสนองซึ่งแต่เดิมสงวนไว้สำหรับมัคนายกหรือแท่นบูชา

ในพิธีมิสซาภาษาละตินแบบดั้งเดิม การชุมนุมจะเงียบเป็นส่วนใหญ่ ยกเว้นการร้องเพลงสวดทางเข้าและทางออก (และบางครั้งเพลงสวดร่วม)การมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันอยู่ในรูปแบบของการสวดอ้อนวอนและตามด้วยมิสซาโดยละเอียด ซึ่งมีบทอ่านและบทสวดสำหรับแต่ละพิธีมิสซา

การใช้เพลงสวดเกรกอเรียน

แนวดนตรีที่แตกต่างกันมีมากมาย ถูกรวมเข้ากับการเฉลิมฉลองของ Novus Ordo ที่น่าสนใจ ดังที่สมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ทรงชี้ให้เห็น รูปแบบดนตรีเชิงบรรทัดฐานสำหรับ โนวัส ออร์โด เช่นเดียวกับพิธีมิสซาละตินดั้งเดิม ยังคงเป็นบทสวดเกรกอเรียน แม้ว่าจะไม่ค่อยได้ใช้ใน โนวัส ออร์โด วันนี้.

การมีอยู่ของราวแท่นบูชา

พิธีมิสซาแบบละตินดั้งเดิม เช่นเดียวกับพิธีสวดของคริสตจักรตะวันออก ทั้งคาทอลิกและออร์โธดอกซ์ รักษาความแตกต่างระหว่างสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ (แท่นบูชาคือ ) ซึ่งเป็นตัวแทนของสวรรค์ และส่วนอื่นๆ ของคริสตจักร ซึ่งเป็นตัวแทนของโลก ดังนั้น ราวแท่นบูชา เช่น iconostasis (หน้าจอไอคอน) ในโบสถ์ตะวันออก จึงเป็นส่วนสำคัญของการเฉลิมฉลองพิธีมิสซาแบบละตินดั้งเดิม

ด้วยการแนะนำของ Novus Ordo รางแท่นบูชาจำนวนมากถูกถอดออกจากโบสถ์ และโบสถ์ใหม่ถูกสร้างขึ้นโดยไม่มีรางแท่นบูชา—ข้อเท็จจริงที่อาจจำกัดการฉลองพิธีมิสซาละตินแบบดั้งเดิมในโบสถ์เหล่านั้น แม้ว่านักบวชและสาธุชนจะปรารถนาที่จะเฉลิมฉลองก็ตาม

การรับศีลมหาสนิท

ในขณะที่การรับศีลมหาสนิทมีหลากหลายรูปแบบที่ได้รับอนุมัติใน โนวัส ออร์โด (บนลิ้นอยู่ในมือ เจ้าภาพคนเดียวหรือทั้งสองชนิด) ศีลมหาสนิทในภาษาละตินดั้งเดิมจะเหมือนกันทุกที่และทุกเวลา ผู้สื่อสารคุกเข่าที่รางแท่นบูชา (ประตูสู่สวรรค์) และรับโฮสต์จากลิ้นของพวกเขาจากนักบวช พวกเขาไม่พูดว่า "อาเมน" หลังจากรับศีลมหาสนิท เหมือนที่ผู้สื่อสารทำใน โนวัส ออร์โด

การอ่านพระกิตติคุณเล่มสุดท้าย

ใน โนวัส ออร์โด พิธีมิสซาจบลงด้วยการให้ศีลให้พรและจบพิธีเมื่อพระสงฆ์กล่าวว่า " พิธีมิสซาสิ้นสุดลงแล้ว จงไปสู่สุขติ" และผู้คนก็ตอบว่า "ขอบคุณพระเจ้า" ในพิธีมิสซาภาษาละตินดั้งเดิม การละทิ้งจะนำหน้าการอวยพร ซึ่งตามมาด้วยการอ่านพระกิตติคุณครั้งสุดท้าย ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของพระกิตติคุณตามคำกล่าวของนักบุญยอห์น (ยอห์น 1:1-14)

พระกิตติคุณเล่มสุดท้ายเน้นย้ำถึงการกลับชาติมาเกิดของพระคริสต์ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราเฉลิมฉลองทั้งในพิธีมิสซาแบบละตินดั้งเดิมและ โนวัส ออร์โด