Perjanjian Separuh Jalan: Kemasukan Kanak-Kanak Puritan

Perjanjian Separuh Jalan ialah kompromi atau penyelesaian kreatif yang digunakan oleh Puritan abad ke-17 untuk memasukkan anak-anak ahli gereja yang telah bertaubat dan berikrar sepenuhnya sebagai warga masyarakat.

Campuran Gereja dan Negeri

Golongan Puritan pada abad ke-17 percaya bahawa hanya orang dewasa yang telah mengalami penukaran peribadi—pengalaman bahawa mereka telah diselamatkan oleh rahmat Tuhan—dan yang telah diterima oleh gereja masyarakat sebagai mempunyai tanda-tanda diselamatkan, boleh menjadi ahli gereja yang penuh perjanjian.

Di tanah jajahan teokratik Massachusetts ini juga biasanya bermakna bahawa seseorang hanya boleh mengundi di mesyuarat bandar dan menggunakan hak kewarganegaraan lain jika seseorang itu adalah ahli gereja yang penuh perjanjian. Perjanjian separuh jalan adalah kompromi untuk menangani isu hak kewarganegaraan untuk anak-anak ahli perjanjian penuh.

Ahli gereja mengundi pada soalan gereja seperti siapa yang akan menjadi seorang pendeta; semua lelaki kulit putih percuma di kawasan itu boleh mengundi cukai dan gaji menteri.

Semasa gereja Salem Villages dianjurkan, semua lelaki di kawasan itu dibenarkan mengundi untuk soalan gereja serta soalan sivil.

Isu perjanjian penuh dan separuh jalan mungkin merupakan faktor dalam perbicaraan ahli sihir Salem pada 1692–1693.

Teologi Perjanjian

Dalam teologi Puritan, dan dalam pelaksanaannya di Massachusetts abad ke-17, gereja tempatan mempunyai kuasa untuk mengenakan cukai kepada semuadalam parokinya, atau sempadan geografi. Tetapi hanya beberapa orang yang menjadi ahli perjanjian gereja, dan hanya ahli penuh gereja yang juga bebas, kulit putih dan lelaki mempunyai hak kewarganegaraan penuh.

Teologi Puritan didasarkan pada idea perjanjian, berdasarkan teologi perjanjian Tuhan dengan Adam dan Abraham, dan kemudian Perjanjian Penebusan yang dibawa oleh Kristus.

Oleh itu, keanggotaan sebenar gereja terdiri daripada orang yang bergabung melalui perjanjian atau perjanjian sukarela. Umat ​​pilihan—mereka yang melalui anugerah Tuhan diselamatkan, kerana orang Puritan percaya kepada keselamatan melalui anugerah dan bukan perbuatan—adalah mereka yang layak untuk menjadi ahli.

Untuk mengetahui bahawa seseorang adalah antara umat pilihan memerlukan pengalaman penukaran, atau pengalaman mengetahui bahawa dia telah diselamatkan. Satu tugas seorang pendeta dalam jemaah sedemikian adalah untuk mencari tanda-tanda bahawa seseorang yang ingin menjadi ahli penuh dalam gereja adalah antara orang yang diselamatkan. Walaupun tingkah laku yang baik tidak membolehkan seseorang masuk ke syurga dalam teologi ini (yang akan dipanggil oleh mereka sebagai keselamatan melalui perbuatan), orang Puritan percaya bahawa tingkah laku yang baik adalah hasil menjadi antara umat pilihan. Oleh itu, diterima masuk ke dalam gereja sebagai ahli perjanjian penuh biasanya bermakna bahawa pendeta dan ahli lain mengiktiraf orang itu sebagai seorang yang soleh dan suci.

Perjanjian Separuh Jalan Merupakan Kompromi Demi Anak-Anak

Untuk mencari cara untuk menyepadukan kanak-kanak ahli perjanjian sepenuhnya ke dalam komuniti gereja, Perjanjian Separuh Jalan telah diterima pakai.

Pada tahun 1662, menteri Boston Richard Mather menulis Perjanjian Separuh Jalan. Ini membenarkan kanak-kanak ahli perjanjian sepenuhnya untuk turut menjadi ahli gereja, walaupun kanak-kanak itu tidak mengalami pengalaman keinsafan peribadi. Increase Mather, yang terkenal dalam perbicaraan ahli sihir Salem, menyokong peruntukan keahlian ini.

Kanak-kanak telah dibaptiskan semasa bayi tetapi tidak boleh menjadi ahli penuh sehingga mereka berumur sekurang-kurangnya 14 tahun dan mengalami penukaran peribadi. Tetapi semasa interim antara pembaptisan bayi dan diterima sebagai perjanjian sepenuhnya, perjanjian separuh jalan membenarkan kanak-kanak dan dewasa muda untuk dianggap sebagai sebahagian daripada gereja dan jemaah—dan sebahagian daripada sistem sivil juga.

Apakah Maksud Perjanjian?

Perjanjian ialah janji, perjanjian, kontrak atau komitmen. Dalam ajaran Alkitab, Tuhan membuat perjanjian dengan umat Israel—suatu janji—dan itu mewujudkan kewajipan tertentu di pihak umat. Kekristianan meluaskan idea ini, bahawa Tuhan melalui Kristus berada dalam hubungan perjanjian dengan orang Kristian. Menjadi dalam perjanjian dengan gereja dalam teologi perjanjian adalah untuk mengatakan bahawa Tuhan telah menerima orang itu sebagai ahli gereja, dan dengan itu memasukkan orang itu dalam perjanjian besar dengan Tuhan. Dan dalam Puritanteologi perjanjian, ini bermakna bahawa orang itu mempunyai pengalaman peribadi penukaran—komitmen kepada Yesus sebagai penyelamat—dan bahawa seluruh komuniti gereja telah mengakui pengalaman itu sebagai sah.

Pembaptisan di Gereja Kampung Salem

Pada tahun 1700, rekod gereja Kampung Salem merekodkan apa yang perlu untuk dibaptiskan sebagai ahli gereja, bukannya sebagai sebahagian daripada pembaptisan bayi (yang juga diamalkan yang membawa kepada kompromi perjanjian separuh jalan):

• Individu itu perlu diperiksa oleh paderi atau penatua dan didapati tidak pada asasnya jahil atau salah.
• Jemaah diberi notis tentang pembaptisan yang dicadangkan supaya mereka boleh memberikan kesaksian jika mereka jahat (iaitu mempunyai maksiat) dalam hidup mereka.
• Orang itu perlu secara terbuka bersetuju dengan perjanjian yang dipersetujui oleh gereja: mengakui Yesus Kristus sebagai penyelamat dan penebus, Roh Tuhan sebagai pengudus, dan disiplin gereja.
• Anak-anak ahli baru juga boleh dibaptiskan jika ahli baru berjanji untuk menyerahkan mereka kepada Tuhan dan mendidik mereka ke dalam gereja jika Tuhan akan menyelamatkan nyawa mereka.