In welke taal is de Bijbel geschreven?

De Schrift begon met een zeer primitieve taal en eindigde met een taal die nog verfijnder was dan het Engels.

De taalkundige geschiedenis van de Bijbel omvat drie talen: Hebreeuws, koine In de loop van de eeuwen dat het Oude Testament is samengesteld, is het Hebreeuws echter geëvolueerd met kenmerken die het lezen en schrijven vergemakkelijken.

Mozes ging in 1400 voor Christus zitten om de eerste woorden van de Pentateuch op te schrijven. Pas 3000 jaar later, in de jaren 1500 na Christus, werd de hele Bijbel in het Engels vertaald, waardoor het document een van de oudste bestaande boeken is. Ondanks zijn leeftijd beschouwen christenen de Bijbel als actueel en relevant, omdat het het geïnspireerde Woord van God is.

Hebreeuws: Taal van het Oude Testament

Het Hebreeuws behoort tot de Semitische taalgroep, een familie van oude talen in de Vruchtbare Sikkel, waaronder het Akkadisch, het dialect van Nimrod in Genesis 10; het Ugaritisch, de taal van de Kanaänieten; en het Aramees, dat algemeen gebruikt werd in het Perzische rijk.

Hebreeuws werd van rechts naar links geschreven en bestond uit 22 medeklinkers. In zijn vroegste vorm stonden alle letters door elkaar. Later werden punten en uitspraaktekens toegevoegd om het lezen te vergemakkelijken. Naarmate de taal vorderde, werden klinkers toegevoegd om onduidelijke woorden te verduidelijken.

Zinsbouw in het Hebreeuws kan het werkwoord eerst plaatsen, gevolgd door het zelfstandig naamwoord of voornaamwoord en de voorwerpen. Omdat deze woordvolgorde zo anders is, kan een Hebreeuwse zin niet woordelijk in het Engels worden vertaald. Een andere complicatie is dat een Hebreeuws woord in de plaats kan komen van een algemeen gebruikte zin, die de lezer moest kennen.

Verschillende Hebreeuwse dialecten introduceerden vreemde woorden in de tekst. Genesis bevat bijvoorbeeld enkele Egyptische uitdrukkingen, terwijl Jozua, Rechters en Ruth Kanaänitische termen bevatten. Sommige van de profetische boeken gebruiken Babylonische woorden, beïnvloed door de Ballingschap.

Een sprong voorwaarts in duidelijkheid kwam met de voltooiing van de Septuagint, een vertaling van de Hebreeuwse Bijbel in het Grieks van 200 v. Chr. Dit werk omvatte de 39 gecanoniseerde boeken van het Oude Testament, alsmede enkele boeken die na Maleachi en vóór het Nieuwe Testament waren geschreven. Toen de Joden zich in de loop der jaren uit Israël verspreidden, vergaten zij hoe zij Hebreeuws moesten lezen, maar konden zij Grieks lezen, de gangbare taal van die tijd.

Grieks opende het Nieuwe Testament voor heidenen

Toen de bijbelschrijvers de evangeliën en brieven begonnen te schrijven, lieten zij het Hebreeuws achter zich en gebruikten zij de volkstaal van hun tijd, koine Grieks was een eenheidstaal, verspreid tijdens de veroveringen van Alexander de Grote, die de Griekse cultuur wilde helleniseren of verspreiden over de hele wereld. Alexanders rijk omvatte het Middellandse Zeegebied, Noord-Afrika en delen van India, zodat het gebruik van het Grieks overheersend werd.

Grieks was gemakkelijker te spreken en te schrijven dan Hebreeuws omdat het een volledig alfabet gebruikte, inclusief klinkers. Het had ook een rijke woordenschat, waardoor precieze betekenisnuances mogelijk waren. Een voorbeeld zijn de vier verschillende Griekse woorden voor liefde die in de Bijbel worden gebruikt.

Een bijkomend voordeel was dat het Grieks het Nieuwe Testament openstelde voor niet-Joden. Dit was uiterst belangrijk voor de evangelisatie, omdat het Grieks niet-Joden in staat stelde de evangeliën en brieven zelf te lezen en te begrijpen.

Aramees voegde smaak toe aan de Bijbel

Hoewel het Aramees geen belangrijk onderdeel was van het schrijven van de Bijbel, werd het in verschillende delen van de Schrift gebruikt. Het Aramees werd algemeen gebruikt in het Perzische Rijk; na de Ballingschap brachten de Joden het Aramees terug naar Israël, waar het de populairste taal werd.

De Hebreeuwse Bijbel werd vertaald in het Aramees, de Targum genoemd, in de tweede tempelperiode, die liep van 500 v. Chr. tot 70 n. Chr. Deze vertaling werd gelezen in de synagogen en gebruikt voor onderwijs.

Bijbelpassages die oorspronkelijk in het Aramees verschenen zijn Daniël 2-7; Ezra 4-7; en Jeremia 10:11. Ook in het Nieuwe Testament komen Aramese woorden voor:

• Talitha qumi ("Meisje, of klein meisje, sta op!") Marcus 5:41
• Ephatha ("Wordt geopend") Marcus 7:34
• Eli, Eli, lema sebaqtani (Jezus' schreeuw vanaf het kruis: "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?") Marcus 15:34, Matteüs 27:46.
• Abba ("Vader") Romeinen 8:15; Galaten 4:6
• Maranatha ("Heer, kom!") 1 Korintiërs 16:22

Vertalingen naar het Engels

Onder invloed van het Romeinse Rijk nam de vroege kerk het Latijn aan als officiële taal. In 382 na Christus gaf paus Damasus I aan Hiëronymus de opdracht om een Latijnse Bijbel te maken. Vanuit een klooster in Bethlehem vertaalde hij eerst het Oude Testament rechtstreeks uit het Hebreeuws, waardoor de kans op fouten kleiner werd als hij de Septuagint had gebruikt. Hiëronymus' hele Bijbel, die de Vulgaat wordt genoemd omdat hij degewone spraak van die tijd, kwam uit rond 402 na Christus.

De Vulgaat was bijna 1000 jaar lang de officiële tekst, maar die Bijbels waren handgekopieerd en erg duur. Bovendien konden de meeste gewone mensen geen Latijn lezen. De eerste volledige Engelse Bijbel werd in 1382 gepubliceerd door John Wycliffe, die zich voornamelijk baseerde op de Vulgaat als bron. Die werd gevolgd door de Tyndale-vertaling rond 1535 en de Coverdale-vertaling in 1535. De Reformatie leidde tot eenvlaag van vertalingen, zowel in het Engels als in andere lokale talen.

Tot de Engelse vertalingen die tegenwoordig veel gebruikt worden behoren de King James Version, 1611; American Standard Version, 1901; Revised Standard Version, 1952; Living Bible, 1972; New International Version, 1973; Today's English Version (Good News Bible), 1976; New King James Version, 1982; en English Standard Version, 2001.

Bronnen

• De Bijbelse Almanak J.I. Packer, Merrill C. Tenney; William White Jr., editors
• Hoe in de Bijbel te komen Stephen M. Miller
• Christiancourier.com
• Jewishencyclopedia.com
• Historyworld.net